کد مطلب:5814 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:138
پرتو نور پنج تن در معراج
ابی سعید خدری گوید: با پیامبر نشسته بودیم، مردی آمد و گفت: ای پیامبر خدا! منظور از «عالین» در این سخن خداوند خطاب به ابلیس، چیست؟
«أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنتَ مِنَ الْعَالِینَ» [1] ؛ آیا استكبار ورزیدی یا از بلند مرتبگان بودی؟
«عالین» كه از فرشتگان برترند، چه كسانی اند؟
پیامبر فرمود: من، علی، فاطمه، حسن و حسین. دو هزار سال قبل از این كه خداوند، آدم را بیافریند ما پنج تن در سرادق [2] عرش، خداوند را تسبیح می گفتیم و فرشتگان در تسبیح از ما پیروی می كردند.
پرتو نور سرادقات جلالش از عظمت، ماورای فكرت دانا هنگامی كه خداوند آدم را بیافرید، به فرشتگان فرمان داد كه آدم را سجده كنند؛ و ما پنج تن را امر به سجده نفرمود. همه فرشتگان سجده كردند، جز ابلیس، پس خداوند فرمود: «أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنتَ مِنَ الْعَالِینَ» یعنی از این پنج نفر كه اسمشان در سرادق عرش نوشته شده است. [3]
هنگامی كه خداوند آدم و حوا را به بهشت وارد كرد، آن دو به جایگاه محمّد، علی، فاطمه، حسن، حسین و امامان نگاه كردند، دیدند برترین جایگاه ها در بهشت است.
گفتند: پروردگارا! این جایگاه چه كسانی است؟
خداوند فرمود: سرتان را بلند كرده و به ساق عرش دیده افكنید.
نگاه كردند، دیدند با نور خدایی بر ساق عرش نام محمّد، علی، فاطمه، حسن، حسین و امامان دیگر ثبت است.
آدم و حوا پرسیدند: پروردگارا! مقام و منزلت آن ها در پیشگاه تو، چه مقدار است؟
خداوند فرمود: اگر آن ها در نسل شما نبودند؛ شما دو نفر را نمی آفریدم. این ها گنجینه داران دانش من و امینان بر اسرارم هستند. بپرهیزید از این كه بر آن ها حسد ورزید و خواهان منزلت آن ها در پیشگاه من باشید كه اگر چنین باشید، «فَتَكُونَا مِنَ الْظَّالِمِینَ» [4] ؛ پس از ستمكاران خواهید بود.
پس از آن كه خداوند آدم و حوا را به خاطر نافرمانی، از بهشت بیرون كرده و بر روی زمین جای داد و پس از آن كه اراده كرد توبه آن ها را بپذیرد، جبرئیل از طرف خداوند نزد آن دو آمد و گفت: شما برخود ستم كردید، اگر می خواهید خداوند توبه شما را بپذیرد، او را به حق همان نام هایی كه در ساق عرش دیدید، سوگند دهید.
آدم و حوا گفتند: «اللهم انا نسألك بحق الاكرمین علیك محمّد و علی و فاطمه و الحسن و الحسین و الائمه الاتبت علینا و رحمتنا» [5] ؛ خداوند توبه شان را پذیرفت.
امام صادق علیه السلام فرمود: آدم به پیشگاه خداوند چنین دعا كرد: «یا رب بحق محمّد و علی و فاطمه والحسن والحسین الاتبت علی»؛ پروردگارا! به حق محمّد، علی، فاطمه، حسن و حسین، توبه مرا بپذیر.
خداوند به آدم وحی كرد: ای آدم! محمّد را از كجا شناختی؟
آدم گفت: هنگامی كه مرا آفریدی، دیدم در عرش نوشته شده: «محمّد رسول الله، علی امیرالمومنین» [6] .
محمّد كافرینش هست خاكش
هزاران آفرین بر جان پاكش
چراغ افروز چشم اهل بینش
طراز كارگاه آفرینش
ریاحین بخش باد صبحگاهی
كلید مخزن گنج الهی
به معنی كیمیای خاك آدم
به صورت توتیای چشم عالم [7] .
«أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنتَ مِنَ الْعَالِینَ» [1] ؛ آیا استكبار ورزیدی یا از بلند مرتبگان بودی؟
«عالین» كه از فرشتگان برترند، چه كسانی اند؟
پیامبر فرمود: من، علی، فاطمه، حسن و حسین. دو هزار سال قبل از این كه خداوند، آدم را بیافریند ما پنج تن در سرادق [2] عرش، خداوند را تسبیح می گفتیم و فرشتگان در تسبیح از ما پیروی می كردند.
پرتو نور سرادقات جلالش از عظمت، ماورای فكرت دانا هنگامی كه خداوند آدم را بیافرید، به فرشتگان فرمان داد كه آدم را سجده كنند؛ و ما پنج تن را امر به سجده نفرمود. همه فرشتگان سجده كردند، جز ابلیس، پس خداوند فرمود: «أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنتَ مِنَ الْعَالِینَ» یعنی از این پنج نفر كه اسمشان در سرادق عرش نوشته شده است. [3]
هنگامی كه خداوند آدم و حوا را به بهشت وارد كرد، آن دو به جایگاه محمّد، علی، فاطمه، حسن، حسین و امامان نگاه كردند، دیدند برترین جایگاه ها در بهشت است.
گفتند: پروردگارا! این جایگاه چه كسانی است؟
خداوند فرمود: سرتان را بلند كرده و به ساق عرش دیده افكنید.
نگاه كردند، دیدند با نور خدایی بر ساق عرش نام محمّد، علی، فاطمه، حسن، حسین و امامان دیگر ثبت است.
آدم و حوا پرسیدند: پروردگارا! مقام و منزلت آن ها در پیشگاه تو، چه مقدار است؟
خداوند فرمود: اگر آن ها در نسل شما نبودند؛ شما دو نفر را نمی آفریدم. این ها گنجینه داران دانش من و امینان بر اسرارم هستند. بپرهیزید از این كه بر آن ها حسد ورزید و خواهان منزلت آن ها در پیشگاه من باشید كه اگر چنین باشید، «فَتَكُونَا مِنَ الْظَّالِمِینَ» [4] ؛ پس از ستمكاران خواهید بود.
پس از آن كه خداوند آدم و حوا را به خاطر نافرمانی، از بهشت بیرون كرده و بر روی زمین جای داد و پس از آن كه اراده كرد توبه آن ها را بپذیرد، جبرئیل از طرف خداوند نزد آن دو آمد و گفت: شما برخود ستم كردید، اگر می خواهید خداوند توبه شما را بپذیرد، او را به حق همان نام هایی كه در ساق عرش دیدید، سوگند دهید.
آدم و حوا گفتند: «اللهم انا نسألك بحق الاكرمین علیك محمّد و علی و فاطمه و الحسن و الحسین و الائمه الاتبت علینا و رحمتنا» [5] ؛ خداوند توبه شان را پذیرفت.
امام صادق علیه السلام فرمود: آدم به پیشگاه خداوند چنین دعا كرد: «یا رب بحق محمّد و علی و فاطمه والحسن والحسین الاتبت علی»؛ پروردگارا! به حق محمّد، علی، فاطمه، حسن و حسین، توبه مرا بپذیر.
خداوند به آدم وحی كرد: ای آدم! محمّد را از كجا شناختی؟
آدم گفت: هنگامی كه مرا آفریدی، دیدم در عرش نوشته شده: «محمّد رسول الله، علی امیرالمومنین» [6] .
محمّد كافرینش هست خاكش
هزاران آفرین بر جان پاكش
چراغ افروز چشم اهل بینش
طراز كارگاه آفرینش
ریاحین بخش باد صبحگاهی
كلید مخزن گنج الهی
به معنی كیمیای خاك آدم
به صورت توتیای چشم عالم [7] .
[1] ص (38) آيه 75.
[2] سراپرده.
[3] بحارالانوار، ج 11، ص142.
[4] بقره (2) آيه 35.
[5] بحارالانوار، ج 11، ص174.
[6] همان ص 181.
[7] نظامي گنجوي.